โจทก์ทั้งสี่ฟ้องว่า บริษัทจำเลยที่เป็นนายจ้างทำบันทึกข้อตกลงกับโจทก์ทั้งสี่ตามเอกสารท้ายห้องว่าบริษัทจำเลยจะเลิกจ้างโจทก์ทั้งสี่โดยยอมจ่ายสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชย เงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพส่วนของนายจ้าง และค่าจ้างค้างจ่ายให้แก่โจทก์ทั้งสี่เป็นงวด ๆ แต่บริษัทจำเลยไม่จ่ายเงินดังกล่าวให้แก่โจทก์ทั้งสี่ตามบันทึกข้อตกลง เป็นการกล่าวว่าบริษัทจำเลยซึ่งเป็นนายจ้างไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงเลิกจ้างอันเป็นสภาพการจ้างตามพระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. ๒๕๑๘ โจทก์ทั้งสี่ฟ้องใฟ้จำเลยรับผิดในฐานะที่จำเลยเป็นผู้ค้ำประกันการชฃำระเงินตามบันทึกข้อตกลงดังกล่าวซึ่งเกี่ยวเนื่องกับการเลิกจ้างอันเป็นสภาพการจ้างตามพระราชบัญญัติแรงงานสัพมันะ พ.ศ. ๒๕๒๒ ซึ่งเป็นคดีพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิหรือหน้าที่ตามกฏหมายคุ้มครองแรงงาน หรือกฏหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๘(๒)
อธิบดีฯ วินิจฉัยว่า คดีนี้อยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลแรงงาน
บทความอื่นๆ ในหมวดเดียวกัน
คำวินิจฉัยที่ 28/2559
สัญญาจ้างลูกจ้างของโรงเรียนเอกชนเป็นสัญญาจ้างแรงงานหรือไม่........
.jpg)
คำวินิจฉัยที่19/2555
ผู้บริหารมีฐานะเป็นพนักงานวิสาหกิจหรือไม่
.png)